Ці ёсць розніца паміж хрысціянствам і Евангеллем?

Хрысціянства як рэлігія існуе ў Еўропе (а потым і ў Амерыцы) каля 2000 гадоў. Упершыню яно з’явілася, калі апостал Павел перасек Басфорскі праліў і ўвайшоў у Македонію каля 50 г. н. э. Гэта запісана ў кнізе Дзеяў Апосталаў, раздзел 16.

Кароткая гісторыя хрысціянства ў Еўропе

Хрысціянства пачалося як пагарджаная яўрэйская секта ў тыя першыя дні. Але амаль праз 300 гадоў, пры рымскім імператары Канстанціне, хрысціянства стала дзяржаўнай рэлігіяй Рымскай імперыі. Дзякуючы саюзу царквы і дзяржавы, яно стала магутным інстытутам з папамі, біскупамі, рытуаламі і звычаямі. Затым хрысціянскі свет падзяліўся на Рымска-каталіцкую царкву Заходняй Еўропы і Праваслаўную царкву Усходняй Еўропы. Гэта адбылося ў 1054 годзе нашай эры пад назвай «Вялікая схізма».

Затым, у 1500-х гадах, з надыходам пратэстанцкай Рэфармацыі, царква ў Заходняй Еўропе зноў раскалолася. Розныя пратэстанцкія канфесіі, такія як англіканская царква, прэсвітэрыяне, лютэране, весліянцы, баптысты, выйшлі з гэтага рэфармацыйнага руху.

Хрысціянства, якое практыкуецца сёння…

Хрысціянства мае доўгую гісторыю інстытутаў, патрыярхаў, архібіскупаў, манастыроў, святароў, пастараў, манахаў і сабораў па ўсёй Еўропе. Тыя людзі, якія практыкуюць сваю хрысціянскую веру сёння, часта робяць гэта, наведваючы царкву ў нядзелю, хрысцячыся, здзяйсняючы Эўхарыстыю або ламаючы хлеб. Яны ходзяць на споведзь ці нават здзяйсняюць паломніцтвы ў шанаваныя месцы па ўсёй Еўропе. Іншыя шчодра ахвяруюць царкве ці іншым годным справам, ці нават купляюць індульгенцыі. Такія дысцыпліны, як пакаянне і ўстрыманне ад розных страў, напояў і задавальненняў, практыкуюцца набожнымі людзьмі. Людзі шануюць многіх святых, якія складаюць тканіну хрысціянскай гісторыі ў Еўропе. Магчыма, Дзева Марыя, якую многія рэлігійныя людзі лічаць найвялікшай са святых, выходзіць на першы план, калі мы думаем пра святых, якім людзі моляцца і якіх шануюць. Нарэшце, ёсць розныя хрысціянскія святы, такія як Каляды , Вялікдзень , Узнясенне , Пяцідзесятніца , якія святкуюць хрысціяне.

Для многіх прынцып, які выкарыстоўваецца ў гэтых розных рэлігійных практыках, заключаецца ў тым, каб рабіць добрыя справы, якіх жадае Бог. Дастатковая колькасць гэтых рэлігійных спраў можа адмяніць або акупіць тыя грахі і дрэнныя рэчы, якія мы робім час ад часу.

Страта з поля зроку Евангелля

Але якое ж было першапачатковае пасланне Паўла, якое прымусіла яго перасекчы Малую Азію, праехаць праз Грэцыю і дабрацца да Рыма? Ці вынікаюць розныя практыкі, якія характарызуюць нашу хрысціянскую веру, з таго, што Павел прынёс у Еўропу 200 гадоў таму? У рэшце рэшт, ніводнага з гэтых месцаў, звычаяў ці рытуалаў, якія практыкуюцца сёння, не існавала ў яго часы. Дык на чым грунтавалася яго вера?

На шчасце, мы можам адказаць на гэтае пытанне, бо пасланні Паўла (і апостала Пятра таксама) даступныя ў Бібліі і сёння. Ніхто не змяніў іх пісанні. Апостал Павел абагульніў пасланне, якое ён назваў «Добрай Весткай» (што азначае «Евангелле»), у ключавым сказе. Гэты сказ гучыць так:

Бо плата за грэх – смерць, а дар Божы – жыццё вечнае ў Хрысце Ісусе, Госпадзе нашым.

Ліст да Рымлянаў 6:23

Павел глыбока клапаціўся пра веру, але ён старанна ўскладаў сваю веру (ці давер) на «Хрысце Ісусе». Ён не ўсклаў яе на свае ўласныя справы, ці ўласныя практыкі, ці на чыюсьці святасць.

Чаму?

Што гэта значыць?

Як гэта з’яўляецца падмуркам усіх хрысціянскіх практык, якія ідуць далей?

Мы даследуем гэтыя пытанні, аналізуючы ключавы верш Паўла з яго паслання да Рымскай царквы тут.