11 І гаворыць далей: «Адзін чалавек меў двух сыноў. 12 І маладзейшы з іх сказаў бацьку: “Айцец, дай мне частку маёмасці, што мне належыць”. І той раздзяліў між імі маёмасць. 13 І праз некалькі дзён маладзейшы сын, забраўшы ўсё, выправіўся ў далёкую краіну і прамантачыў там сваю маёмасць, жывучы распусна.
14 І, калі растраціў усё, настаў вялікі голад у той краіне, ды і сам ён пачаў галадаць. 15 Дык пайшоў і прымкнуў да аднаго з грамадзян той краіны, і той паслаў яго на сваё поле пасвіць свінняў.16 І ён рады быў напоўніць жывот свой стручкамі, якія елі свінні, але ніхто яму не даваў. 17 І, разважыўшы гэта, сказаў: “Колькі парабкаў у бацькі майго ўдосталь маюць хлеба, а я тут з голаду паміраю.
18 Устану і пайду да бацькі майго ды скажу яму: “Айцец, зграшыў я перад небам і перад табой, 19 і ўжо не варты называцца тваім сынам; учыні мяне адным з парабкаў сваіх”. 20 І, устаўшы, пайшоў да бацькі свайго. А калі ён быў яшчэ далёка, бацька яго ўбачыў яго і, узрушаны міласэрнасцю, пабегшы, кінуўся на шыю яго і цалаваў яго.
21 Сын жа сказаў яму: “Айцец, я зграшыў перад небам і перад табой; і ўжо не варты называцца сынам тваім”. 22 І сказаў бацька слугам сваім: “Хутка прынясіце найлепшыя шаты і ўздзеньце на яго, і дайце яму пярсцёнак на палец яго і пасталы на ногі, 23 і прывядзіце кормнае цяля, забіце і будзем есці і весяліцца, 24 бо сын мой гэты быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся”. І пачалі весяліцца.
25 А старэйшы сын яго быў на полі і, калі вяртаўся і падыходзіў да дому, пачуў музыку і скокі, 26 і паклікаў аднаго паслугача ды спытаўся, што гэта здарылася. 27 А той сказаў яму: “Брат твой прыйшоў, дык бацька твой забіў кормнае цяля, бо атрымаў яго здаровага”. 28 Абурыўся ён тады і не хацеў заходзіць. А бацька яго выйшаў і пачаў прасіць яго. 29 А ён, адказваючы, сказаў бацьку: “Я, вось, столькі гадоў служу табе і ніколі не парушыў загаду твайго, а ты мне ніколі не даў казляняці, каб я павесяліўся з сябрамі сваімі.
30 А пасля таго як вярнуўся гэты сын твой, што прамантачыў з распусніцамі маёмасць тваю, дык забіў ты яму кормнае цяля”. 31 А ён сказаў яму: “Сыне, ты заўсёды са мной, і ўсё, што маё – тваё. 32 Трэба ж аднак радавацца і весяліцца, бо брат твой гэты быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся”».
Евангелле паводле Лукі 15:11 – 32